لزوم سوق دادن صنایع فولادی هرمزگان به سمت ارزش افزوده

به گزارش نگاه جنوب ایران نیوز، فولاد سازان در هرمزگان عمدتا محصول نهایی تختال دارند. محصولی که برای فرآوری آن کار زیادی صورت نمی گیرد و عملا طی یکی دو مرحله پس از خارج سازی سنگ از معدن به کوره ریخته شده و محصول تختال از آن با خلوص بسیار بالا تهیه می شود.

این محصول ارزش فراوانی دارد اما ارزش بیشتر برای آن، ایجاد زنجیره های تکمیلی تری در حوزه نورد است تا بتوان از آن محصولات بیشتری تولید کرد.

محصولاتی که در زنجیره ارزش، اهمیت بیشتری یافته و نیاز کشور نیز هست.

مجتمع های فولادی اگر چه سودده هستند اما تمرکز بر زنجیره های ارزش در صنایع پایین دستی خود بخصوص فرآوری هرچه بیشتر محصول تولیدی آنها، می تواند ضمن تأمین نیاز مهم داخل، به ارزآوری بیشتری نیز منجر شود بنابراین باید صنایع را به سمت کارآمدی بیشتر سوق داد و از درجا زدن آنان در وضع موجود بر حذر داشت.

در عین حال، صنایع فولادی مستقر در منطقه غرب بندرعباس در صورت ورود به عرصه های جدید نورد و تولید ورق، نه تنها می توانند نیاز بخش های مرکزی کشور در حوزه صنعتی را برطرف کنند بلکه می توانند به بالی برای توسعه صنایع دریایی کشور نیز بدل شوند.

اساسا شکل گیری اندیشه ایجاد صنایع فولادی در هرمزگان در چند دهه قبل که البته به اصفهان برده شد و نام فولاد مبارکه اصفهان برآن نهاده شد و این روزها با مشکلات اساسی در تأمین آب برای تولید مواجه است، استقرار این صنعت در مجاور دریا بود که بتواند یکی از بازوهای توسعه توان کشتی سازی کشورمان به عنوان مزیتی ملی نیز بشمار رود.

مزیت ملی ما در توسعه دریایی است و این مهم را در تدابیر ویژه رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابلاغ سیاست های کلی اقتصاد دریامحور نیز شاهدیم و ضروری است تا به منظور تحقق این فرامین ارزشمند، توجه به صنعت دریایی در کشور را افزایش داده و به بیان دقیق تر، دستگاهها را ملزم به اجرای قانون در زمینه سفارش نیازهای خود به صنایع داخلی کشتی سازی کنیم.

اگر فقط نیمی از نیازهای داخلی در حوزه کشتی سازی به صنایع داخلی این حوزه سپرده شود، اشتغال باور نکردنی و در عین حال صرفه کلان اقتصادی نصیب کشور خواهد شد که چرخه ارزش افزوده در صنعت فولادی و دهها صنعت دیگر را نیز در کشورمان بدنبال خواهد داشت.

دستگاههایی نظیر سازمان بنادر و دریانوردی، شرکت ملی نفتکش  شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی سالانه نیازهای فراوانی در زمینه ساخت و تعمیرات ناوگان خود دارند و اگر تنها 20 تا 30 درصد نیاز خود را از داخل تأمین کنند، این صنعت به نقش و جایگاه راهبردی خود در اقتصاد دریامحور و پیشرانی توسعه دریایی دست خواهد یافت و در کنار خود قادر به ایجاد ارزش افزوده برای صنایع مهمی نظیر فولادسازی و ... خواهد بود.

یادداشت: فهیمه شمسی